ارائه مدل علّی روابط ابعاد جهت‌گیری اهداف پیشرفت و کمک‌طلبی تحصیلی: نقش درگیری تحصیلی و خودکارآمدی

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل علّی روابط ابعاد جهت­گیری اهداف پیشرفت و کمک­طلبی تحصیلی با نقش واسطه­ای درگیری تحصیلی و خودکارآمدی به­روش تحلیل مسیر بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شیراز بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 265 نفر بود که با روش نمونه­گیری چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه­های کمک­طلبی تحصیلی(ریان وپینتریچ)، درگیری تحصیلی (لینن برینک و پینتریچ)، جهت­گیری هدف (الیوت و مک گریگور) و خودکارآمدی (موریس) بود. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار لیزرل استفاده شد. جهت بررسی برازش مدل از شاخص‌های برازندگی استفاده شده بود. در این پژوهش، شاخص‌های برازش 44/2=x2/df ، 073/0RMSEA=، 97/0CFI=،  94/0=GFI و 93/0AGFI= و 048/0 P-value = گزارش شد. با توجه به نتایج بدست آمده جهت­گیری هدف تحصیلی و مولفه­های آن از طریق واسطه­گری ابعاد درگیری تحصیلی برکمک­طلبی تأثیرگذار بوده، به­طوریکه جهت­گیری اجتنابی از طریق واسطه­گری درگیری شناختی، درگیری عاطفی و خودکارآمدی اثر غیرمستقیم و مثبت و جهت­گیری عملکردی از طریق واسطه­گری درگیری عاطفی، درگیری رفتاری و خودکارآمدی دارای اثر غیرمستقیم و مثبت برکمک­طلبی تحصیلی است. کلیه متغیرهای این پژوهش 37/0 از تغییرات موجود در متغیر کمک­طلبی را تبیین می­کنند. با توجه